Sadece Euro 2016 değil, bir yandan da Copaamerica günleri… Televizyonda Peru-Haiti maçı, geceyarısından sonra saat 2’de. İzlemek zor. Dayanmak zor. Ama bir daha ne zaman Peru-Haiti maçı izler insan?
Coğrafyanın en uzak köşeleri. Adını sanını bilmediğimiz şehirlerin, ormanların, limanların ülkeleri… Böyle olunca bana bir maçtan fazlasıymış gibi geliyor. Haiti’de neredeyse 200 bin insan ölmüştü altı yıl önce, toparlayabildiler mi biraz olsun? Peru desen, baştan sona tuhaf Amazon hikâyeleri. Sahada 22 adam var ama işte böyle ülkelerden geliyorlar.
Ama tabii bunların hiçbiri maç anlatımına dahil değil. Top kimin ayağına geliyorsa onun adı anılıyor.Futbol sunuculuğu Türkiye'de kolay iş, ülkelere insanlara dair bir şey anlatmazsan kimse seni sorgulamıyor. Dümdüz anlatıp gidiyorsun. Böyle böyle maç bitiyor. Zaten futbol da bu istisnai eşleşmeye yakışmayacak derecede sıkıcı oynanıyor (1-0 Peru kazandı).
***
Halbuki gerçek hayat ekrandan başka yerde. Üstelik gerçeğin ne olduğunu iki defa düşündürecek kadar fantastik bir hayat bu. İşte yukarıdaki fotoğraf, bir animasyon filminden değil, Peru’dan. İçinde hâlâ dış dünyayla temas etmemiş insanların yaşadığı dev Manu Milli Parkı’ndan… (Bu ayki National Geographic'te gördüm).
Bu minik çocuk (ismi Yoina Mameria Nontsotega) parkın halkı Matsigenkaların bir üyesi (onlar dış dünyayla temas kuruyor; tabii dış dünya, saatlerce uçak-kano ve cip yolculuğunu göze aldığında). Yoina'nın kafasının üstünde taşıdığıysa evcilleştirilmiş bir maymun. Semersırtlı tamarin maymunu diye geçiyor. Kedi köpek nereden bulacaksın, onlar da maymunu evcilleştirmiş. Bu çocuklar hayatlarını Amazon’da böyle yaşıyor işte. Elbette fakirlik diz boyu, fazla romantizme gerek yok ama fotoğraf da bu.
Bir Copaamerica maçından nerelere geldik… Hep buralarda kalsak ya!
