nesnelerin dokusuna...

Don DeLillo terzi gibi yazıyor. Elinde bir mezura var; cümleleri, karakterlerinin ruh haline göre ölçüyor. 

Başka türlü nasıl yazılır aşağıdaki cümle: 

Küçük, inatçı bir hüznün nesnelerin dokusuna nüfuz ettiği bir mevsimdi, günün de tam öyle bir saati. 

O mevsimdeyiz şimdi... 

Beyaz Gürültü, Don DeLillo, Siren Yayınları (Çeviren Handan Balkara) 

Fotoğraf doksanlardan, Dominique Nabokov imzalı

hayatta oluyor böyle şeyler

Fin yazar Arto Paasilinna’nın ‘Tavşan Yılı’nı aylar önce İstanbul’a geldiğimde almıştım. Tanıdığım bir yazar değildi. Dönerken yanımda hiç bilmedik bir iki kitap götürmek istiyordum. Domingo Yayınevi basmış ki iyi bir şey. Arka kapağı okudum, “Tamamdır” dedim. 

Sırasını bekledi ‘Tavşan Yılı’. Birkaç gün evvel okumaya başladım ancak. Daha fazla bekletmeyerek iyi etmişim. Ritmi, havası ilk sayfalardan itibaren sardı. Kendi havasında, bu dünyanın dışında, sakin, güçlü bir kitap. İnsana sadece anlattıklarına dair hayal kurdurmuyor, kendi hayallerini kurmasına da izin veriyor. Sevdiğim gibi.

Paasilinna kimdir kimlerdendir, halen yaşıyor mudur diye baktım. Ölmüş. Hem de ben bakmadan bir hafta önce. 15 Ekim’de. 

Gazeteciymiş esasen. 33 yaşında mesleğin boka sardığını düşünüp işi bırakmış. Teknesini satıp yazmaya başlamış. 1975’te çıkmış Tavşan Yılı. Sonrası işte bir ömür… Onlarca roman, onlarca hikâye…

Tavşan Yılı’nın kahramanı Vatanen’in dediği gibi, “Hayatta oluyor böyle şeyler."

doya doya yazmak

Yazarlık kıyak bir iş. Bir kalemin ve bir küçük defterin varsa, her yerde oturup yazabilirsin. Masaya bile gerek yok. Bir bankta otururken, dizlerinin üstüne koyabilirsin defteri. Sırtını bir ağaca da dayayabilirsin istersen. Çok kolay. 

Sanırım ben en çok, cebinden bir kalem ve bir bloknot çıkarıp yazanları seviyorum. En çok onları takdir ediyorum. 

Dünyanın en faydalı, en pratik hareketi bu. En iyi on hareket listesi yapsam -ki yapmamak için kendimi zor tutuyorum- kalem defter çıkartmayı koyardım tepeye. 

Çünkü ancak böyle doya doya yazıyorsun. Böyle bir şey var hayatta. Doya doya yazmak var… İnsan ruhunu taşrada bir yaz ikindisi kadar uykulu ve tatmin olmuş kılan bir şey. 

Bahanesiz, sakınımsız, rahatça, doya doya yazmak…

  

senden benden sistemden nefret ettikleri için

İnternette severek okuduğum, biraz da ilham aldığım (ama benzerini yapmayı bek beceremediğim) bir site de Hollandalı yazar Arnon Grunberg’in blogu (Şuradan okuyabilirsiniz siz de, öneririm). 

Kısa ve acısız yazıyor. Başından geçenler, gündelik notlar, okuduğu bir makale hakkında yorumları… Tıp tıp tıp, sekmiyor hiç. 

İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu hakkında bir parçası olduğu bir kısa diyalogu yazmış geçen. Tanıdıklık hissi iliklerimde, aktarıyorum: 

“İsrailli bir aktör-şarkıcı-emlakçı akşam yemeği sırasında anlattı bana: ‘İnsanlar Bibi’ye onu sevdikleri için oy vermiyor. Bizden nefret ettikleri için veriyor. Senden, benden, sistemden nefret ettikleri için…'"

Her şey, her yerde aynı. 

bir çift yaprakmış dalında yumuşacık