Biz burada Yılmaz Özdilgiller'e maruz kalıyoruz. Acısı taze Norveç, onca kan ve gözyaşına rağmen başka bir hayatı yaşıyor. Başbakan'ı ilk cümlesine "biz küçük ve gururlu bir ülkeyiz" diye başlıyor. Tour de France koşan bisikletçisi, daha teri kurumadan aynı sözü tekrarlıyor. Camideki imamı hemen anma seremonisine girişiyor. Bulvar gazetesinin başyazarı da işte şu aşağıdaki makaleyi kaleme alıyor. Dagbladet'ten Lars Halle'nin yazdıklarıdır:
Bu inanılmaz günü hiç bir zaman zihinlerimizden silmeyeceğiz. Öncelikle ölülerimizin yasını tutacağız. Bu büyük acıyı gelecek nesillere de taşıyıp, hep hafızalarımızda koruyacağız...
Yıkılan kamu binalarını (Oslo’nun Bakanlıklar mevkii) yeniden inşa edeceğiz..
Norveç yine –aynı eskisi gibi- liberal ve güvenilir bir ülke olacak... Norveç’te sırf bu yaşananlardan dolayı 'kısıtlamalar', 'sayısı arttırılan silahlı kolluk kuvvetleri' ve 'insanların hayatına daha fazla baskı ve müdahale' olmayacak! Eşitlik ve hürriyetin hüküm sürdüğü bir Norveç istiyoruz.
Terör ve katliama asla anlayış gösterilemez. Bu korkunç eylemi gerçekleştirenleri anlamamız, anlayış göstermemiz mümkün değil!
Şimdi biz korkunun esiri olmayalım; tıpkı ABD’nin 9/11’de olduğu gibi... Ve tabi İngiltere’nin ya da İspanya’nın...
Çeviri: M. Bacanakgil
Norveç'in hayatına devam etmeye çalıştığı sırada avrupa'nın diğer "büyük" ülkelerinde ardı ardına sağcı örgütlere baskınlar yapılması ve bomba düzenekleri bulunması da çok enteresan. norveç bu olayın ardından metanetini korusa da, avrupalılar kapılarındaki tehlikeden işkillenip bir şeyler yapmaya başladılar. norveç hiç olmazsa istihbaratını kuvvetlendirmeli, bir insan neden internet üzerinden 32 litre uçak yakıtı alır diye bir araştırma yapmış olmaları gerekirdi.
YanıtlaSilnotunu geç gördüm ancak cevap verebiliyorum; çok naifler edacığım, akılları halen bu tür bir eylemi almıyor. Norveçli yazar Jo Nesbo'nun New York Times'da bir makalesi yayımlandı birkaç gün evvel, okumanını öneririm: Norveç'te işlerin nasıl yürüdüğünü anlatıyor.
YanıtlaSil