yeni başlayanlar için türkiye'de taciz

Bizim medyadan bir taciz hikâyesi. Mağduru yakın arkadaşım ve yıllardır cebelleşmek zorunda kaldığı bu hikâyeyi artık herkes duysun istiyor. Bir süredir paslanan blog, bu günlerde yeniden canlanacaktı aslında ama kısmet misafireymiş. Yazısı bir süre buralarda kalacak. Daha fazla uzatmadan, sözü arkadaşıma bırakıyorum. Hukukun sizi neden ne kadar koruduğunu siz de görün:

***


Stalker: Kafayı birine takıp o kimseyi takip eden sapık (tureng)
Türkçe karşılığı: Yok! (Takipçi diyelim…)

Olay uzun detaylar fazla. Bundan yaklaşık beş yıl önce iş yerinde bir kadının masasına bırakılan abuk sabuk mektuplar ve hediyelerle başladı her şey. Önce bir eşek şakası sandı. İşin suyu çıkmaya başladığı andan itibaren yan derginin yazı işleri müdüründen geldiği anlaşıldı. İş insan kaynaklarına şikayete, ihtara ve hatta savunmalara kadar vardı. Adam ısrarla kadının da onu tanıdığını ve onu sevdiğini -arkadaşları dahil tanıdığı herkese olduğu gibi – insan kaynaklarına da anlatıyordu. Neyse ki delillerin aşikarlığı üçüncü uyarının ardından (ki bu neredeyse on yıldır çalıştığı şirketten tazminatsız kovulma demekti) işten çıkarıldı. Ancak bu esnada takipçi, kadının telefon numarasını çoktan edinmiş üstelik takip ederek oturduğu semti bile bulmuştu…

Aradan bir iki yıl geçti telefonlar susmadı. Saçma sapan bazen hiçbir anlamı olmayan cümleler sapıklık boyutuna varan mesajlar canına yetince savcılığın kapısına dayandı… Çok emindi derhal soruşturma açılacak durum anlaşılacaktı. “ilgileneceklerdi” Peki ya bu arada sapık kadını bulsa ? Yapacak bir şey yoktu. Zira kanunlar böyle diyordu ! Evet ilgilendiler. Yaklaşık bir yıl sonra açıldı dava. Dava açılana kadar bahsi geçen sapığın annesi babası bulundu. Annesi o sıralar hazırlık içindeydi İstanbul’a gelecek oğlunun beğendiği kızı isteyecekti. Anneye durum izah edilmeye çalışıldı. Oğlunun hasta, kadınınsa zaten evli olduğu ve onunla değil sevgili arkadaş bile olmadıkları anlatılmaya çalışıldı.. Anne ne kadar anladı meçhul. Baba “Ne yaparsanız yapın ben uğraşamıyorum” diye feryat figan…

Kadının kocası isyanlarda. Kadınınsa onu sakinleştirme derdinde “bak savcılık mahkeme hepsi çözülecek” Neyle? Kanunla mı?

Bu arada takipçi işi ilerletir mesajlar kocaya tehditler.. Hiçbir şekilde anlamamaktadır. Ona göre kadın da onu seviyordur ama saklıyordur. Yaklaşık bir yıl sonra mahkeme günü gelir. O sıralarda kirasını ödeyemediği için evinden atılıp sokaklarda yaşayan takipçi bulunamamıştır. Oysa işi iş yerinin kapısına kadar gelmeye kadar dayandırmıştır ve polislere teslim edilmiştir defalarca. Kadın iş yerinin güvenliğiyle eve bırakılır.

İkinci mahkeme.. Takipçi yine bulunamaz. Durumun ciddiyeti hala anlaşılmamış hala kadın yarım ağız sorgulanmaktadır kapıda şahit olarak kocası beklerken “arkadaş mıydınız ?” Hayır hiç olmamışlardı ya neyi değiştirirdi bu bilemedi kadın… Bir eylem mi gerekliydi yakalanması için ?

üçüncü mahkeme… Takipçi kapıda. Hakim sorularına bir tane bile mantıklı cevap alamaz.
hakim “evli bu kadın”
takipçi “ben gazeteciyim”
hakim “evli bu kadın seni sevmiyor derdin ne?”
takipçi “inanmıyorum”
hakim “al bak kimlik kayıtları. Bana da mı inanmıyorsun!”
takipçi “hmm”
hakim “inandın mı?”
takipçi ….
hakim “inandın mı?”
takipçi….
hakim “adam bir şey söyle”

üçüncüde takipçi inandığını yarım ağız söyler hakim cevabını almıştır. Ertelenmek suretiyle iki ay hapis cezası verilir. Takipçi önden yollanır. Beş dakika kadın sakinleştirmeye çalışılır. Cezanın caydırıcılığı vardır. Şimdi hapse girse bile çıkınca yine peşine düşecektir. Hakim adamın akli dengesinin yerinde olmadığını elindeki 50 sayfalık mesaj dökümüyle de anlamıştır ama verilecek en iyi karar budur. Kadın yarım ikna olmuş şekilde kapıdan çıkar. Takipçi onu bekliyordur. Gerisin geri girer mahkeme salonuna “buyurun caydırıcılığı görün adam kapıda.” Duruşmanın başından beri ağzı açık anlatılanları dinleyen mübaşir eşlik etmeyi teklif eder kadın apar topar taksiye bindirilir..

Gerçekten caydırıcı olmuştur karar. Yaklaşık bir ay kadar… Takipçi yeniden mesaj atmaya başlar…

Bahsi geçen “kadın” yerine “ben” koyabilecek o kadar çok insan var ki… Bu sadece tanımadıklardan değil eski sevgililerden eski eşlerden geldiği zaman da hiçbir şey değişmiyor. Şirketin güvenlik müdürü binada bunu yaşayan iki kadın daha olduğunu anlatıyor. İki kadında medyada tanınan isimler. Böyle onlarcası yüzlercesi var medyatiği sıradanı onlarca kadın peşindeki potansiyel sapıkla yaşmaya çalışıyor. Bir kısmı bir ümit mahkeme koridorlarında. Savcının sorduğu soru aynı “sana bir şey yaptı mı? yapmadıysa bir şey çıkmaz”

Sonuç? Sonuç yok. Çünkü kanun yok. Önce göz süzdünüz mü dekolte giydiniz mi ona bakılıyor… Size ve sevdiklerinize hayatı zindan eden bir psikopat elini kolunu sallaya sallaya dolaşıyor yeri yurdu belliyken bile bulunamıyor.

Takipçi yasasının bir an önce çıkması gerekiyor derken, birileri dekolte giyersen tecavüze uğrarsın diye demeçler veriyor. Kim koruyor bizi? Ve neden sessiz kalıyoruz hala!!!

DEVAMI…

İkinci şikayet haziranda yapılır savcılık kağıdı temmuzda gelir dava ŞUBAT ayında ya ŞUBAT!

Bu kadar ucuz işte yaşamak!