Bir düğünde, uzak bir akrabamla konuşuyoruz. 70 yaşlarında, yumuşak huylu, tatlı bir adam…
“Yazılarını takip ediyorum, eline sağlık” dedi.
Teşekkür ettim. Bir süredir görmediğim yakınlarımın yazdıklarımı okuyor olması hoşuma gidiyor. Bağ bir şekilde devam ediyor. Sessiz de olsa…
“Çok güzel yazıyorsun ama bir şey diyeyim mi sana?”
“Deyin tabii, ne demek.”
“Uzun Yenalcım uzun, biraz kısa tut yazıları.”
70 yaşındaki de “kısalt” diyorsa…
.jpg)
.jpg)
