sarı mayolu adam

Elimde hiçbir fotoğrafı yok. Yanımızdan hep rüzgâr gibi geçtiğinden, kameraya davranamıyorum bile. Yüzünü görmedim desem yeridir. Uzaklaşıp giden bisikletin ardından tek seçebildiğim, gidona eğilmiş bir sırt, gri beyaz saçlar ve neredeyse tümüyle çıplak bir vücut. Onu mevcut 'medeniyet çizgimize' bir tek ufacık bir slip mayo bağlıyor.  O, karımla benim için 'sarı mayolu adam'... Amsterdam yaşantımızın kahramanlarından biri.

Neden o sarı mayo? Neden çıplak? Tanışıp sormak bile istemiyorum. Herhalde kendince bir sebebi vardır

Nispeten işlek Leidsegracht'a bakan eski evimizde, güneşli günlerde pencereye çıktığımızda onu sıklıkla görürdük. Ellerinde haritalar, aylak aylak yol arayan turistler arasından, hep bir yere gecikmiş gibi son sürat geçer, sürprizli görüntüsüyle ağızlarını bir karış açık bıraktırırdı. Parklara da düşkündür sarı mayolu adam. Vondelpark'ın çimlerine yayılmış yatarken, biraz beklemeyi de göze alırsanız, ona rastlamanız işten değildir. Tabii biraz dikkatliyseniz. İki saniyede gözden yiter çünkü. Yanınızdakini "bak bak kim geçiyor" diye dürtmenize bile fırsat bırakmaz. O kadar hızlı... Gördüyseniz gördünüz. Tek kişilik bir seyirlik...

Uzun zamandır karşılaşmıyorduk. Hatta 'yoksa'yla başlayan kara düşünceler bile, aklımıza sökün etmişti. Geçiştiriyorduk.

Amsterdam'da bu sene sürpriz bir şekilde güzel giden yaz günleri nihayet işe yaradı. Prinsengracht kenarında yürürken yine birdenbire geçti yanımızdan. Uzaklaşıp giderken bisiklet, yine o gidona eğilmiş sırt, yine o gri beyaz saçlar, yine o sarı mayo...  

paris londra edinburg trenler deniz

Illusionist Backgrounds from Bjorn Aschim on Vimeo.

Sylvain Chomet'nin Illusionist'ini izlemiştiniz, değil mi? Cevabınız hayırsa, ilk fırsatta -hatta hemen bu gece- izleyin. Havaya girmek için de yukarıdaki videoya bakabilirsiniz. Filmde 'background artist' olarak çalışan sanat yönetmeni Bjorn Aschim, Illusionist günlerinden bir küçük video hazırlamış. Çok da güzel yapmış.

Hatta ben de izleyeyim yeniden. 

en yüksek profilli davada sona gelirken

66'sı tutuklu 275 sanık. Türkiye'nin gelmiş geçmiş en yüksek profilli davası. 6 yıldır gündemde ve yarın karar açıklanacak. Son güne gelinirken, nedense gazı biraz kaçmış görünse de, yarından itibaren belli ki yeniden Ergenekon'u konuşacağız. Milliyet, davanın seyrini gösteren ve alt davaları birbirine ekleyen bir grafik hazırlamış. Karar öncesinde pratik yapmak için birebir.

Yine Milliyet'de grafiğe bağlı metinler de mevcut. İmza Musa Kesler.
Gecekondunun çatısından 275 sanıklı Ergenekon'a. 
'1 numara' hâlâ meçhul

uzun saçlı kadın ve taş basamaklar

Lady with Long Hair from Cartoon Brew on Vimeo.

Genç Macar sanatçı Barbara Bakos'un elinden çıkma pırıl pırıl bir kısa animasyon: Lady with Long Hair (Uzun Saçlı Kadın). Hem tekinsiz hem hüzünlü. Özellikle ikinci yarıdan itibaren safkan şiir. Bakos'un hayalgücüne şapka çıkarılır.

Şiir demişken, bugün Turgut Uyar'ın doğumgünüymüş. Madem bir yaşlılık hikâyesi anlatıyor Bakos, bir de Uyar'dan okuyalım güngörmüşlüğün şiirini. 'Binlerce' ile 'Uzun Saçlı Kadın' birbirine uygundur.

binlerce pazartesi geçti ömrümde
hangisiydi o çıkaramıyorum
bir kiraz yediğimi hatırlıyorum kurtluydu
demek oldukça eski

bir de saçmasapan şeyler
bir kızın dizaltını örneğin
bir adamın çirkin sigara içişini

nasıl yaşanıyor bu vesayetli dünyada
hangi çılgınlar nasıl dayanıyor buna
kimsenin soyunu sopunu bulmak görevim değil
kendi öykümü düzenlemek yetiyor bana
güzel bir öğle vakti
eski güzel bir akşamı hatırlayarak
sonra dopdolu şeyler
damacanalar gibi
içim kabarıyor

sonu olsun diyorum
neyin sonu ama
hiç değilse bu taş basamakların


Animasyon sanatçısı Bakos'u merak edenler buraya
Uzun Saçlı Kadın'ın bir de minik blogu var, o da burada 

ilan nerede?

Basına verilen toplu imzalı ilanları önemsemiyorum. Ciddiye alan neden alır, hatta imza veren neden verir onu da bilmiyorum. Çok eski ve artık hükmünü kaybetmiş bir yöntem. 

Yalnız bu sayfa sayfa ilanların bir avantajı var. Zevzeklik yapmak isteyene güzel malzeme veriyor olmalılar ki (bazen ben de kendimi kaptırıyorum) bir süredir birer imzacı olarak Sean Penn'i, Susan Sarandon'u falan konuşup gidiyoruz. İlanlar, karşı ilanlar... Gerçekten sıkıcı değil mi? 

Dün muhafazakâr kesimden isimlerin verdiği söz konusu karşı ilanı da ciddiye almamıştım. Hatta "bizde çok adam vardır" pespayeliğindeki başlığı bile merakımı kışkırtmadı. Sonra mesele Twitter'da harladığında, ben de herkesle beraber tuhaflığı fark ettim. Karşı ilan, hükümeti eleştiren Sean Penn'li ilanın da verildiği Times gazetesine verilmemişti. Hatta en nihayetinde ortaya çıktığı üzere, hiçbir yere verilmemişti. 

Anladığım kadarıyla, ilanı Anadolu Ajansı yayımlamıştı (anladığım kadarıyla diyorum, çünkü gerçekten tam da anlayamadım.) Ajans bütün metni ve imzacıları kendisi yayımlamış, üstelik bir de "ilan verildi" diye haber yapmıştı (ki bence bu bir skandaldır.)

Buraya kadar zaten her şey saçmasapan. Esas tuhaflık bu konunun haberini yapan gazetelerde. Bugün Milliyet, Radikal ve Habertürk'ü okudum. Üçü de meseleyi haberleştirmiş, üçü de şu şu isimler, şöyle bir ilan verdi, yazıyor. 

Bu ilanı nerede vermişler? Hani 5N 1K'nın temel sorusudur ya... Nerede vermişler? 

Sosyal medyayla geleneksel medya o kadar iç içe girdi ki, en temel soruya cevap aramayı bile unutmuşuz. 

Komik, kimsenin bu soruya cevabı yok. Kimse merak da etmiyor. 

dalgacı mahmut'un çocukluğu

Bu animasyon harikası, Pixar'dan çıkma. Orhan Veli'nin "İşim gücüm budur benim / boyarım gökyüzünü her sabah" dizeleriyle anlattığı Dalgacı Mahmut'un çocukluğuna dair. Çıraklık günleri de diyebilirsiniz. Kasketini kafasına geçiriyor ve ustalarının gözetiminde ilk işine soyunuyor... 

Yönetmen Enrico Casarosa.

beni bu tatlı sözlerle kandıramazsın

Milli İstihbarat Ajansı yöneticisi yalan söylüyor. Siber Komuta Merkezi yöneticisi yalan söylüyor. Başkan yalan söylüyor.

Senato'ya yalan söylüyorlar. Gazetecilere yalan söylüyorlar. Vatandaşlara yalan söylüyorlar. Fark etmiyor. Vatandaşları hakkında bilgi toplamadıklarını ya az az topladıklarını, gerekmedikçe bu işe girmediklerini, bazen de sadece 'kötü adamlar' hakkında malumat derdine düştüklerini anlatıyorlar. Yalan.

Devlet sıkıştığında yalan söyler. Rutini bu, şaşırmaya gerek yok.

Benim ilgi duyduğum kâr amacı gütmeyen, bağımsız, araştırmacı gazetecilik kuruluşu ProPublica'nın basit taktiği. Söz söyleyenleri art arda sıralamış, yalanları işaret etmiş, ardından da gerçekleri yazmış. Beşer onar saniyelik görüntüler, üç beş cümle yazı. Sonra da daha fazlasını bilmek isteyen okuru/seyirciyi linke yolluyor (ki daha da okumak isteği bu noktada karşı konulmaz bir hâl alıyor.)

Hepsi bu kadar. En ağır, en teknik, en sıkıcı dosyaları yazan bir kuruluştan basit bir çözüm. Cesur olduktan sonra, uygulaması da hiç zor değil.

PS: Bir umudum devletin bulabildiği her bilgi kırıntısını toplaması. Toplasın, yedeklesin, biriktirsin bir kenarda. İşlenemeyecek kadar çoğalsın bilgiler. Ben gereğinden fazla bilgi topladığımda, haberi yazamıyorum.