Fin yazar Arto Paasilinna’nın ‘Tavşan Yılı’nı aylar önce İstanbul’a geldiğimde almıştım. Tanıdığım bir yazar değildi. Dönerken yanımda hiç bilmedik bir iki kitap götürmek istiyordum. Domingo Yayınevi basmış ki iyi bir şey. Arka kapağı okudum, “Tamamdır” dedim.
Sırasını bekledi ‘Tavşan Yılı’. Birkaç gün evvel okumaya başladım ancak. Daha fazla bekletmeyerek iyi etmişim. Ritmi, havası ilk sayfalardan itibaren sardı. Kendi havasında, bu dünyanın dışında, sakin, güçlü bir kitap. İnsana sadece anlattıklarına dair hayal kurdurmuyor, kendi hayallerini kurmasına da izin veriyor. Sevdiğim gibi.
Paasilinna kimdir kimlerdendir, halen yaşıyor mudur diye baktım. Ölmüş. Hem de ben bakmadan bir hafta önce. 15 Ekim’de.
Gazeteciymiş esasen. 33 yaşında mesleğin boka sardığını düşünüp işi bırakmış. Teknesini satıp yazmaya başlamış. 1975’te çıkmış Tavşan Yılı. Sonrası işte bir ömür… Onlarca roman, onlarca hikâye…
Tavşan Yılı’nın kahramanı Vatanen’in dediği gibi, “Hayatta oluyor böyle şeyler."
